Biz Hep Var Olacağız

Başımızı ellerimiz arasına alalım düşünelim.

Ne yapıyorum.

Nerede hata yaptım.

Bu duruma nasıl geldim?

Sorunun temelinde ne var?

Kurtuluşun ellerinde mi?

Zaman nasıl da çabuk geçti. Her şey minik ve güzeldi. Mevsimler birbirini kovalarken onca sağanaklarda ıslanmamıştın. Aslında yağmurlarda ıslanmayı ne kadar çok severdin.

Ağırdı yaşamın yükü ağır. Gün günü aratıyor.

Karanlığa teslim olmadan.

İnce eleyip sık dokundu. Bağdat’tan dönen hesaplar da oldu şühesiz.

Yılların okulu tanıktı, çocuklar okullar bitirdi.

Saatlerin tik tak sesleri çekiç sallıyor.

Paltosunu giydi, bir şey aradı ceplerinde.

Sokakları adımladı, gitmiyordu ayakları eve.

Ardı ardına kapanan dükkanları gördü.

Sokaklarda akşam kalabalığı.

Otel kâtibi kapıda sigara içiyor, yorgun yüzle tebessüm etti, selamladı, geçti.

Balıkçılar Çarşısı yine kalabalık. Tezgahlarda yılın dört mevsimi taze rokalar. Balıklar ışık altında dipdiri çeşit çeşit.

Paltonun kaldırdı yakasını, elleri ceplerde, “derya kuzusu” seslerini ardında bırakarak yürüdü.

Bu saate balıkçılar meyhanesi boştu. Garsonu eliyle selamladı.

Şair gelmemişti, boştu masası.

Yolun kenarındaki masada gelen geçenleri göz ucuyla izlerken daldı düşüncelere.

“Keratalar için yaşıyoruz”.

”Tecrübe yediğimiz kazıkların bileşkesi” değil miydi? Onlar da yaşayıp görecek.

Sözün bittiği zamanlar da oldu, konuşulamadı bazı konular.

Tüketildi mi boşa ömrüler.

Çok iyi işe yaradık, fazla ışık olduk, fazla aydınlattık, fazla öğrettik, fazla dik başlı yetiştirdik.

Kendi kararlarını kendileri aldı.

En son duyanlar biz olduk.

Bize olanlar oldu ama onları kurtardık.

“Nasılsın?” derler dostlar, “Türkiye gibiyim.”

Akıl ve ruh sağlığımız yerinde.

Seviyorum seni güzel ülkemi. Kurtuluşun kendi ellerinde diye büyütüldük.

Gençtik, gözü karaydık.

Gözü kara gençleriydik güzel ülkemin, düştük yollara ne kadar çok kent gördük, okullar gördük. Tanıdık hayatı kendi mektebinden.

Bitmedi “her şey güzel olacak” inancı.

Biz hep var olacağız.

Salih Pala

MERSİN KENT HABER