- İsmail Hakkı TONGUÇ’a- TONGUÇ BABA girdi rüyama bugün, “ Gelin çocuklarım, gelin” diyordu. Kucağında top top reyhan gülleri, “ Alın birer birer, alın” diyordu. Yavaşça başımı okşadı bir an, Elleri, yüreği, gene kocaman; Ufuklara daldı, uzun bir zaman, “ Devrim tarihini bilin” diyordu. “ Bir Yücel’m vardı. bir İsmet Paşam, Varlığı, yokluktan üreten yaşam. Ata’nın ufkunda hiç olur mu gam? Kara yazgıları silin” diyordu. “ Dünya yanar iken, gül açan bizdik, Çıkmaz sokaklara yol açan bizdik, Dilsiz ağızlarda dil açan bizdik, Ağıtlara yer yok, gülün” diyordu. Sonra sitem etti, bakışı sertti; Her sözü bir kurşun, bir acı dertti, “ Bilmez misin oğul, düşman namertti? Gayrı saçınızı yolun” diyordu. “ Size emanetti, bu güzel vatan, Atam atam derdi, nabzınızda kan; Kul olursa eğer, kediye aslan Kırılır kanadım kolum” diyordu. “ 21 taneydi diktiğim kale, Orda dostluk vardı, her şey el ele. İhanet çayında kaptırdık sele, Bundan dersinizi alın” diyordu. BABACAN’ım der ki, TONGUÇ içimde, Her coşkuda başka, başka biçimde; “ Önce eğitimde, sonra seçimde, Kurtuluş yolunu bulun” diyordu… Mehmet BABACAN Düziçi Köy Enstitüsü Mezunu Eğitimci Şair Yazar Sendikacı