Çağdaş bir düşünür “ İnsan yaşamı acemilikler zinciridir” demiş.
Üzerinde düşünülmeye değer bir yaklaşım.
İnsanoğlu önce eylemi yapar; ilke ve kurallarını sonra koyarmış.
Düşünülerek yapıldığının sanılması, önceden alınmış olan dersler yüzündenmiş. ( Özgürlük Düşüncesi- Orhan Hançerlioğlu)
Vay be!
Eğer o ders alışlar da olmasaymış; içinden çıkılmaz bir bataklık olurmuş yaşamımız.
Diğer canlılar nasıldır bilmem de, iyi ki insanoğlunun ders çıkarmak gibi harika bir yeteneği var.
Ah! O yeteneğin önemini yeterince kavrayıp da, bir de uygulayabilsek.
Oysa ders çıkarmak, öyle matematik problemi çözmek gibi çok zor bir şey de değil.
Her karşılaştığımız olayda, içine girdiğimiz her davranışta yığınla ders birden çıkıyor karşımıza.
Basit bir örnek verelim. Birçok yerde dile getirilen şöyle bir öykü var:
Kediden kaçan fare, ineğe sığınıp yalvarmış:
-Kedi peşimde. Kaçacak başka yerim kalmadı. Sen büyüksün. Kedi senden korkar. Kulun- kurbanın olayım, ne olursun beni sakla, demiş.
Kedinin haline acımış inek:
-Ardıma geçip saklan, demiş.
Saklayabilmek için de farenin üstüne pisliğini yapmış.
Ne var ki, farenin dik duran kuyruğu açıkta kalmış. Bunu gören kedi, kuyruğu yakalayıp çekmiş ve fareyi yemiş.
Şimdi bu olaydan çıkarılabilecek dersler neler olabilir, bakalım?:
1. Üstüne her pislik döken düşmanın olmayabilir.
2. Pislikten her çekip çıkaran da dostun olmayabilir.
3. Boğazına kadar pisliğe batmışsan, kuyruğu dik tutmanın da bir anlamı yoktur.
Daha da ders çıkarılabilir.
Görülüyor ki yaşam dediğimiz bu harika serüven, anlayabilenlere baştanbaşa zengin bir dersane.
Aşk olsun ders alabilenlere!
Yuh olsun anlamamakta direnenlere!
Mehmet BABACAN