İleri gitmenin yegâne kaynağı öğretmendir.
Dünya âlem hep kalkınmaktan bahsediyor. Peki kalkınmanın en değerli kaynağı nedir? Elbette ki para pul değil, insandır. Gelelim ikinci soruya, ikinci önemli soru şudur: İnsanı değiştirip dönüştürmenin en etkili yolu nedir peki? El cevap: Bugüne kadar bulunmuş en etkili yol eğitimdir. Tabi her eğitim değil, iyi eğitim olduğu gibi kötü eğitim de vardır. “İyi insan” yetiştiren eğitim olduğu gibi “kötü insan” yetiştiren eğitim de olabilir. Ve bu konudaki kritik son soru: Peki etkili ve iyi insan yetiştirmek için eğitimi etkili ve verimli kılacak kimdir? Elbette ÖĞRETMENdir.
Neden mi? Çünkü nasıl ki dinler, peygamberler, kutsal kitaplar insanın içindeki iyiyi bulup çıkarmak iddiasındadırlar. Bu konuda en büyük gerçekçi iddia öğretmenindir. Çünkü bu yolun en etkili kişisi öğretmendir. Öğretmen kişiyi yıllarca eğiterek içindeki iyiyi ortaya çıkarmaya çalışır. İyi bir eğitim ve iyi bir öğretimle geçmiş yıllardan sonra (ki ilk okul- üniversite asgari 16 yıl çekiyor) iyi insan ortaya çıkmamışsa başka nasıl ne zaman ortaya çıkabilir? Görüldüğü gibi işin başı da sonu da öğretmendir. Peki bizim ülkemizde böyle midir? Keşke bu soruya evet diyebilsem. Sistem öğretmeni değil parayı öne çıkardığı müddetçe ülke düze çıkmaz. Neden mi?
Öğretmen müteahhitten daha fazla kıymet görmedikçe işler düzelmez
Yaşamdan aldıkların ve yaşama verdiklerin senin özelliğini, yani seni diğerlerinden ayıran yanını, farkını oluşturur. Peki kimdir bunu yapan diye sorarsanız, ben size ÖĞRETMEN derim. Neden? Çünkü yaşamdan aldığını yaşama, yani insanoğluna geri veren tek kişi odur da ondan. İş adamı para kazanmak için iş yapar, bürokrat yükselmek için çalışır, siyasetçi güç peşinde koşar (genellikle), güvenlikçi nasıl can alacağını öğrenir; çiftçi doyurmaya, asker korumaya, tüccar alıp vermeye çalışır. Bir tek öğretmen tıpkı bir bahçıvanın bir ağacı sulaması, bir çiçeği yetiştirmesi gibi aldıklarını insanoğluna geri verir, onu hayata hazırlar, eğitir yetiştirir. O yüzden de yaptığı iş kutsaldır.
Gel gör ki müteahhitler toplumda ondan daha fazla değer görüyor, bu da can acıtıyor, ve işte toplumun ileri gidememesinin yegane sebebi de budur. İddialı bir laf ettiğimin farkındayım, evet iddia ediyorum, ne zaman bir ülkede öğretmenlerin para babalarından daha kıymetli oldukları anlaşılırsa ve daha çok değer görürlerse işte o zaman o toplum düzelir, o ülke yükselir. Dünyada bunun örnekleri çoktur.
Öğretmen fark yaratandır
Neden mi? Çünkü toplumu düzeltecek olan insandır. İnsanı değiştirecek olan eğitimdir. Eğitim iyi olduğu gibi kötü de olabilir. Eğitim iyi insan yetiştirdiği gibi kötü insan da yetiştirebilir. Eğitim dediğiniz sadece bina, tahta, tebeşir değildir, bunlar iyi bir eğitimin yüzde onu ise tek başına öğretmen yüzde doksanıdır. Çünkü eğitimi iyi, etkin ve yetkin yapacak olan öğretmendir. Öğretmeni daha verimli ve saygın kılacak olan da sistemdir. İşte her şey öğretmenle başlar dememin nedeni budur. Öğretmen sistemi, sistem insanı ihya eder. Bunun için fark yaratmak gerekir.
Farklılık önemli. Hepimiz hayat boyunca farkındalığımız artsın diye çırpınır dururuz. Yaşam mücadelesi bir yerde fark yaratma mücadelesidir. Herkes kendi alanında farklı olmak, önde olmak, birinci olmak ister. Ama herkes bunu yapamaz, başaramaz. Neden? Çünkü bunu yapamayanlar, başaramayanlar biraz korkak, biraz tembel, belki biraz da irade eksikliğine sahiptirler. Çoğunlukla da iyi bir eğitim sistemine ve o arada iyi öğretmenlere sahip değiller de ondan. O yüzden hep tereddüt ederler, her zaman “ya …” diye düşünürler, yapmaz, es geçer, öğrenilmiş çaresizliğin kollarında yaşamlarını tüketir giderler.
Oysa zafer atı öyle bir attır ki tereddüt edenleri sırtında taşımaz, fırlatır atar. Düştüklerinde incinir ve korkarlar, ona binmeye bir daha da yeltenmezler. Yani hayalleri gerçekleştirmeye, onların peşinden ısrarla gitmeye, denemeye çalışmazlar. Bu nedenle hayata çok az anlam katarlar. Yaşamdan aldıkları bir şey olmadığı için bir şey de veremezler. Çünkü iyi öğretmenlerin rehle-i tedrisatından geçmemişlerdir. Oysa eğer fark yaratsalardı, bunu mutlaka birileri görür, örnek alır ve ondan istifade ederdi.
Sadece kutlamak aldatmaktır.
Öğretmene değer vermek sadece öğretmenler gününü kutlamakla olmaz. Devletin, hükümetin öğretmen için yapması gerekenler vardır. İşe elbette ilk okuldan başlayacaktır. Fiziki koşulları ve standartları yükseltecektir. Ama en önemlisi öncelikle öğretmenin özlük hakkını düzeltecektir. Onu kimseye muhtaç etmeyecek, pazarda limon satmaya mecbur kılmayacaktır.
Sonra da en iyi okullarını ve donanımını öğretmen yetiştiren kurumlar için seferber edecektir. İnsanlar öyle tesadüfen öğretmen olmayacaklar, öğretmen olmanın ne demek olduğunu, öğretmenin ve öğrenmenin yüceliğini içinde hissederek öğretmen olacaklar. Ta ilkokuldan itibaren kademeli olarak (diğer mesleklerde olduğu gibi) bu mesleğe yönlendirileceklerdir. Ve ülkenin en iyi öğretmenleri öğretmen yetiştirmeye ayrılacaktır daha doğrusu bu işe adanacaklardır. İşte o zaman ülke kalkınır ileri gider. Çünkü doktoru, mühendisi vb yetiştirecek olan da nihayetinde odur.
Bu devletin millete borcudur
Nasıl ki devletin milletine borcu varsa bilenin de bilmeyene borcu vardır. Nasıl ki gençlerin ihtiyarlara saygısı olacaksa toplumun yekpare öğretmene saygısı olacaktır, nasıl ki zenginlerin yoksullara borcu varsa bilimin de yetiştireceği bu insanlara borcu ve ihtiyacı vardır.
Bilenle bilmeyen bir olmaz. Şundan; bilmek sorumluluktur, sorumluluk müdahale etmeyi ve paylaşmayı gerektirir. Birileri aramızda okuyamamış, bilgi ve yeterli bilinç sahibi olamamış olabilir. Unutmayalım ki; onların bilmenin olanaklarına sahip olanlar üzerinde hakkı var. O nedenle bilenler bildiklerini paylaşmalıdır. Üstelik bilgi paylaştıkça azalmaz, tersine çoğalır.
Gençler unutmamalı ki karşılarında duran yaşlı insanlar da bir zamanlar gençti. Onlara saygı göstermeli ve yardımcı olmalı ki günü geldiğinde aynısını kendileri bulsunlar. Zengin insan da haris ve bencil olmamalı. Paylaşmayı bilmeli, cömert olmalı. Geleneğimizde var paylaşmak. Hatta İslam, “komşusu aç yatan tok bizden değildir” diyor. Ve ne diyor adil olan Hz. Al, bana bir harf öğretenin kırk yıl hizmetkarı olurum. Bilmem buna bir şey eklemeye gerek var mı?
Her şeye rağmen öğretmenler günü kutlu olsun.
--
Mehmet Babacan
17 NİSAN KÖY ENSTİTÜLERİ GERÇEĞİ
Ahmet Ümit Aloğlu
Erdoğan’ı Düşte Görmek
Salih Abidin Pala
Belki de Yaşıyoruz
Salih A. Pala
Sümerbank Çocukları
Barış Can Sever
SEÇİM GECESİ NOTLARI
Prof. Dr. Kamuran Elbeyoğlu
LA FONTAİNE’NİN AĞUSTOS BÖCEĞİNE YAPTIĞI HAKSIZLIK
Dr. Osman Sirkeci
KOVİD-19 Krizi Piyasacılığın Maskesini Ücretsize Düşürdü
Dr. Öğretim Üyesi Duygu Hıdıroğlu
YENİLİKÇİ LİDERLER ve YENİLİĞİN ŞİRKETLERE ENTEGRASYONU
