Mezitli 26 Mart 2021
Sevgili Ünlemcim,
Ruhumun yaylağı,
Can Dostum,
Bugün bir kadın şairden söz edeceğim sana.
Adı Bedriye Korkankorkmaz. “Bu nasıl soyadı “dediğini duyar gibiyim. Ancak bir öyküsü var; kendisinden dinlemiştim, ayrıntılarını unutmasaydım yazardım şimdi sana; ama maalesef anımsayamıyorum.
Şu kadarını söyleyeyim, kendisi korkusuz bir şair. Tertemiz bir yüreği var.
Çok bilgili bir kadın. Deneme türünden eserlerini okurken ben, çok hayret ediyorum, insan bu kadar bilgiyi nasıl öğrenir, nerede saklar?
Mersin’de yaşıyor. Yaşıyor demek doğru mu ikircimde kaldım; belki “Mersin’de kitap okuyor, Mersin’de yazıyor” mu demeliydim.
Bunca yoğun sevgileri, özlemleri, yaşama yüklediği anlam zenginliği ve dostluk duyguları, doğa tutkusu, bir türlü azaltamadığı hatta hiç de azaltmak istemediği acıları olmasa yaşadığı bile söylenemez. Kendisi, “Çocukluğundan kalan bir hevesle okumayı ve yazmayı yaşam nedeni haline getirdim.” Diyor. Bedriye Hanımı bundan güzel anlatmak olanaklı görünmüyor bana.
Evet, bir sosyal hayatı yok; ama duygularını yoğun yaşadığını söyleyebilirim.
Üretici bir yazar; tür fark etmiyor, canı ne isterse oturup onu yazıyor. O kadar çok yazınca da adını duyduğumuz duymadığımız ne kadar dergi varsa hepsinde yazıları yayınlandı. Dört Şiir Kitabı var: Yaşamak Çocuğum (2010), Eski Eser Karanfiller (2016), Paslı Deniz (2020), Bütün Yüzler Çiçek Açar (2021)
Kitaplarla Söyleşi 2012), Ruhlarla Söyleşi (2014), Tinsel Söyleşiler (2016), Ölümsüz Karanfiller Deneme alanında yazdıkları.
Vecihi Timuroğlu Kitabı öğretmenine saygı ve kadirbilirliğin, incelemenin iyi bir örneği.
Sahi, bir iki tane de şiir ödülü var.
Biyografisine hemen bütün internet sitelerinde ulaşılabiliyor.
Zaten yine uzattım; oysa bir iki cümle ile tanıtıp şiirlerini suncaktım sana,yine olmadı, Başaramıyorum zorla mı?
İKİMİZİN ŞİİRİ
bebek sesim
yaşlı sesimi benimse
yaşam türküleri söyle
çocuk sesim tut ellerimden
gizil bir ülkeyim
ülkelerin ülkesi
bütün denizlerin dağların
ve bütün halkların
eksikliğimi başıma kakma
duyarlığınım senin
sevincin umudun sevdanım
yollara baktırmam seni
öfkenim nefretin
yalnız yıllarının acısı
bensizliği
nerende taşırsın bilirim
ölülerin bedeni sıcak
yaşamadan ölenlerinse soğuk
ölüler toplamıyım kara defterinde
korkma saçlarımı okşamaktan
yaşamın gizi aşkta
ölümsüz aşkın saatiyim
seni bana kur
razıyım tıktaklarına
yaşamının arşiviyim
kimseye açmam
aradığın yaşam iksirinim
bensizliği nerende taşırsın
gel bizde kalanlarla yetinelim
eksiler artılar yerli yerinde kalsın
yağmursuz bulut gibiyiz seninle
rahmetimiz düşmedi bahçemize
anılarımızda kalanları arayalım
görelim nedir gerçeğimiz
nereye nasıl kurarız evimizi
yalansız yaşamlara komşu
sakındıklarımızı bölüşelim
saygı duyarak değişime
temizlemeden birbirimizin geçmişini
kirli neyimiz oldu sanki
yaşam ateşini yakalım
ellerimiz ısınsın önce
hiç üşümesin bir daha
öğrenelim yaşanmamış aşkın
yaşamı yok saymak olduğunu
nazlı atlarımızı özgür bırakalım
kulluk silinsin kitabından insanlığın
ekmeğimiz ile günaydınımızı bölüşelim
aile olalım insanlığın babasız çocuklarına
kapılma kolaycılığın cazibesine
razıyım bu ömrü bitmeyen özleme adamaya
adanmış ülke değilim artık
senin coğrafyan benim coğrafyam
benim sütüm senin kanın
ekmeğin ve aşkın ortak ülkeleri
ortak savaşımız
söz olsun bilirsin bunu
o resmi insanca çizelim
insanca sence bence
gel çizelim bu resmi
gel söyleyelim bu türküyü
bu ikimizin şiiri olsun
ölüm bizi yakınlaştırmadan
İKİCİ KEZ DÜNYAYA GELMEK
aşkınla çoğalıyorum
sana sığınırken
sesimi okyanusunda ısıt
üşümesin duygularım
sevgimi yağmurda kurut
uzat ellerini hasretinle eskittiğim varlığıma
dokun acıdan pul pul kalkan tenime
beni küçümseme bağrına bas
ormanlarda kaybolma geceleri
yönünü gösteren pusula olayım
ateşinle söndüm, suyunla yandım
geçmediğim geçit kalmadı ömrümde
Açlığının buğday tarlasıyım
tanış tokluğumla
mezarın değil, gökyüzünüm
bende er kendi gerçeğine
yokuşlarını çıktığım sevgilim
ruhun sağ bırakmaz beni
senin dünyana ikinci kez geldim
alma benden yaralarımın intikamını
Yeter mi bu kadarı?
Beğendinse başka şiirlerini de gönderebilirim sana.
Şimdilik hoşça kal.
Şiirde kal,
Şiir kal,
Sevgimde kal.
İmza yerine:
kalbimin kurşun askerleri
sonsuzluğun saadetini yaşıyor.
eskisi gibi uzun uzun konuşamıyorum
sesin çan çalarken sessizliğim çiçek açıyor
–B. Korkankorkmaz.